Hallo! Dit is een nieuwsbericht: vanaf april gaat hongerklop op reis. Met een tentje en een kookstelletje ga ik samen met mijn vriend een wereldreis maken op de fiets.
Ongeveer een jaar geleden hebben we de knoop doorgehakt. In plaats van een huis te kopen – een proces waarvan we enorm ongelukkig bleken te worden – gaan we op avontuur. Van dat idee krijg ik sindsdien elke dag een lach op mijn gezicht.
Ik ben Nathalie, maar ik schrijf ook soms in de we-vorm omdat ik deze wereldreis op de fiets samen met mijn vriend Anton ga maken.
Tussen dat eerste moment en nu zitten een heleboel stappen. Stap één was duidelijk: sparen. Om het reisbudget wat sneller te laten groeien, hebben we in september ons huurhuis in Amersfoort opgezegd: stap twee. Vanaf dat moment woonden we in een klein huisje, met een stuk minder kosten (met veel dank aan mijn schoonouders) en uitzicht op een weide met twee ezels.
Op dat moment waren we er al helemaal van overtuigd dat we een goede keuze hadden gemaakt. Met minder spullen en veel groen om ons heen waren we toch minsten zo gelukkig.
Eind vorig jaar hebben we ons plan gedeeld met de mensen om ons heen en niet geheel onbelangrijk: onze werkgevers. Want als we een jaar wilden gaan fietsen, dan moesten we verlof nemen of onze baan opzeggen.
Dat was wel een spannend moment, want wat zouden ze allemaal niet kunnen denken? Ik ben iemand die enorm goed kan piekeren. Mensen om ons heen kopen huizen en beginnen een gezin; zoals de meeste dertigers doen. Dat wij nu voor dit plan hebben gekozen, is best anders en spannend. Maar gelukkig waren de reacties hartstikke positief.
Ondertussen organiseerden we in ons kleine huisje thema-avonden op de bank. Elke week probeerden we samen iets op te zoeken over een mogelijke bestemming, bekeken we bestaande fietsroutes en bedachten we wat we het liefste wilden doen. Want een wereldreis op de fiets klinkt dan wel alomvattend, maar je kunt in een jaar ook weer niet álles zien en we moesten ook nog bedenken waar we wilden beginnen.
In februari hakten we de knoop door: we boekten een ticket naar Athene, met het idee om daarna via de Balkan naar Scandinavië te fietsen. Daarna staat Zuid-Amerika hoog op ons lijstje, maar we hebben nog helemaal niks vastgelegd. Dat wordt voor mij wel een leuke uitdaging, want ik hou nogal van plannen. Het liefste zou ik dat helemaal los willen laten. Niet verder dan een dag vooruit denken, dat wordt mijn goede voornemen voor dit jaar op de fiets.
Inpakken
Omdat we al vaker met de fiets op reis zijn geweest, hadden we de belangrijkste spullen al. De fietsen, tent en slaapspullen konden we zo uit de berging halen. Maar we hebben onze uitrusting toch wel flink uitgebreid met warmere kleding, meer reservespullen voor de fietsen én stoeltjes!
Inmiddels is het bijna zover. Ik ben al ruim een week vrij, veel spullen zijn al ingepakt en de afgelopen weken heb ik langzaam afscheid genomen van familie en vrienden. Ik wil er niet al te dramatisch over doen – een jaar is zo voorbij, toch? – maar het is wel heel fijn om alle lieve mensen nog even te zien.
Ook een beetje emotioneel was het afscheid van mijn Ford Ka. Mijn eerste auto, waar ik al sinds 2014 in reed, is verkocht. Na lang twijfelen was het toch maar beter om het half verroeste stuk ijzer weg te doen. Zoals wel vaker vond ik het nogal moeilijk om iets waaraan ik zoveel herinneringen heb los te laten, maar nu voelt het als een bevrijding. Dat belooft veel goeds voor de reis, denk ik.
Nog twee dagen tot vertrek!
Ik ben van plan om onderweg te blijven schrijven over de reis. Vind je het leuk om ons te volgen? Abonneer je dan op deze nieuwsbrief.
