Limburg is mijn lievelingsprovincie. Al jaren ga ik minstens één keer per jaar naar het zuiden om een beetje te klimmen, mezelf te parkeren op de Keutenberg en natuurlijk om heel veel vlaai te eten.
Dit jaar dus ook (toevallig tijdens het zonnigste februariweekend ooit). De populaire klimmetjes uit de Amstel Gold Race ken ik inmiddels wel, dus voor de afwisseling zocht ik een mooie gravelroute.
Dat bleek de beste keuze ooit: ik heb al veel gravelroutes door Nederland gereden, maar dit is vanaf nu de mooiste die ik ken.
De route heb ik gevonden op gravelrides.cc: het is de Offgrid Gravel Series Limburg (klik!) van 78 kilometer. De credits zijn voor routebouwer Lars Toma.
Omdat we in Valkenburg verbleven, heb ik de route wel een beetje omgebouwd (klik hier voor de gravelroute in Limburg op Strava, overnemen mag natuurlijk).
Ggggggggg (gravelgeluid)
Vanuit het vertrek in Valkenburg duurt het niet langer dan tien minuten voordat de route ons van de doorgaande asfaltweg af stuurt.
Gggggggggg. Gravel! De het eerste offroad-pad gaat dwars door de graanvelden. Het is meteen al prachtig.
En zo gaat het de hele dag door. “Mooi he”, klinkt het steeds weer als we over een nieuw, smal en modderig bospaadje langs een uitgestrekt dal rijden.
“Wieeeh”, hoor ik mezelf vrolijk roepen als ik over een breed karrenspoor dwars door de velden naar beneden race.
Best pittig
“Oh oh”, klinkt het ook regelmatig. Want de route is soms best pittig. Er zitten een paar hele steile hellingen in met losse stenen, waar ik op mijn allerkleinste blad naar boven ploeter.
En soms moet ik ook via zo’n geitenpad weer naar beneden. Ik ben niet zo’n afdaalheld, dus dan doen mijn handen pijn van het vele remmen. Dat geeft niet: het maakt deze route juist uitdagend, afwisselend en een tikje avontuurlijk.
Af en toe wordt het gravelgenot even onderbroken door een stukje asfalt, wat dan ook wel even lekker is. Volgens Komoot bestaat deze gravelroute in Limburg voor zo’n vijftig procent uit onverharde paden.
En hoewel Zuid-Limburg op mooie dagen wordt overspoeld door vrolijke wielrenners, voelt het op deze weggetjes alsof je de hele provincie voor jezelf hebt. Af en toe komen we wandelaars tegen – die vriendelijk groeten als je rustig en voorzichtig passeert – maar er zijn nauwelijks andere fietsers op deze paden.
Aan de ene kant mag dat van mij zo blijven. Maar als jullie niet allemaal tegelijk gaan, zou ik toch zeggen: ga deze route fietsen.
Ik weet zeker dat je, als je met een modderige fiets weer in Valkenburg aankomt, onder het genot van een stuk rijstevlaai niet uitgepraat raakt over hoe geweldig de dag was. Wij in ieder geval niet.
Tips
- Een gravelbike, crosser of mountainbike is wel echt nodig. Op een racefiets is de route te heftig. Ik reed ‘m op een gravelbike met 40mm-banden met een flink profiel.
- Neem ook genoeg reservebandjes mee. De paden zijn soms vrij ruig: op sommige wegen liggen veel scherpe stenen en we vonden ook een doorn in onze band.
- Ga niet met een grote groep. Dan kan het wel vervelend worden voor wandelaars op de smalle paden.
Eten en drinken
- Ik dacht: 84 kilometer, dat is maximaal 3,5 uur fietsen. Niet dus. Door de vele onverharde paden en hoogteverschillen (1.308 m) deden wij er uiteindelijk bijna 5 uur over. Als ik dat had geweten, had ik ook meer eten meegenomen.
- De rijstevlaai haalde ik bij bakkerij Geurten in Valkenburg. Aanrader!
- Bij restaurant Buitenlust (bovenop de Camerig) kun je ook allemaal lekkere dingen halen.
- In coronatijd was niet alles open, maar de route gaat ook door Gulpen, waar je normaal gesproken wel een biertje moet kunnen vinden.
Wil je deze mooiste gravelroute van Limburg gaan rijden en heb je nog vragen? Stuur vooral een berichtje via Instagram. Ook succesverhalen vind ik leuk om te horen.
En kijk ook eens naar deze bikepack-route door de Franse Alpen. Zo mogelijk nog mooier!
